Zie ook het filmpje gemaakt door Willem, wachtwoord is bekend.
Van slecht weer was op 1 juli absoluut geen sprake, temperatuur tegen de 30 graden met een forse wind, toen een flink aantal leden van ons koor (sommigen met hun vrouw, wat de gezelligheid natuurlijk verhoogt) zich bij de Havezate meldde. Onder aanvoering van de beide organisatoren ploeterde de toch al aardig grijswordende groep zich tegen de (bijna) storm in, over de heuvel van de A28 richting Koekange, op weg naar de koffie (met appelgebak) bij De Brouwmeester.
De tocht voortzettend gebeurde er toch iets waar je niet op zit te wachten. In de “middle-of-nowhere” van Hees kwam de groep tot staan omdat we het fietspad richting Ruinen voorbij gereden waren. In stilstand stortte Petra op het asfalt. Het liep goed af zonder kleerscheuren en verwondingen (ook dankzij de bemoedigende woorden van gemaal Gido) af, doch toen we onze tocht wilden vervolgen bleek de fiets van Roel de val van Petra niet overleefd te hebben, want in het achterwiel van Roel’s fiets zat een zodanige kromming, dat hij alle diensten weigerde. Goede raad was op dat moment duur! Iemand kwam met de snuggere opmerking dat er in Ruinen (afstand 5 km) een fietsenmaker woonde. De beste man vergat natuurlijk dat het zondag was en dat je dan nog zo niet een, twee, drie, een fietsenmaker voor een krom wiel naar de omgeving van Hees krijgt. “De wegenwacht bellen” opperde iemand. Ja, ja!!
Inmiddels was een aantal, zittend in het gras, in arren moede maar begonnen met een vervroegde lunch.
Plotseling kwam iemand, al kauwend op zijn broodje, met de kreet: “Ik bel mijn zoon in De Wijk wel even, hij heeft een fietsendrager op zijn auto en dan moet hij zijn fiets maar even naar hier komen brengen”! Intussen werd de tijd nuttig besteed met het zingen van “Der Hammerschmied”.
Gelukkig is in deze tijd ook vaders wil nog wet, want een “stief kwartiertie” later zat Roel op de fiets van zoonlief en konden we onze reis vervolgen richting de brink in Ruinen. Daar was op dat moment een kunstmarkt en dus veel volk op de been. Ook daar op het terras van Brinkzicht hield het koor zijn naam hoog, en liet opnieuw “Der Hammerschmied” vierstemmig over die mooie brink in Ruinen klinken. Een dankbaar applaus van het grote publiek was onze beloning!
In de wetenschap, dat we de wind in de rug zouden hebben, stapten we, na die pauze in Ruinen, weer op onze stalen rossen, meestal van ondersteuning voorzien, in de richting de forellenkwekerij bij het Sultansmeer. Velen van ons wisten nauwelijks van het bestaan van dit interessante plekje.
Inmiddels begonnen de diverse magen ook al wat te knagen en dus ging het in vogelvlucht richting “Het Vergulde Ros” waar we na een welverdiend koel drankje op het terras (met uitzicht op het Reestdal) de dag afsloten met een uitstekend buffet.
Het was een iets andere fietstocht, zonder klobbegooien, zonder doppinda’s, maar ouderwets gezellig. Voorzitter Jan Steenbergen wees in zijn slotwoord op het belang van een dergelijk evenement voor een club als de onze, en bedankte, namens ons allen, Roel en Albert voor de voortreffelijke organisatie van deze dag.
Beeldmateriaal: Willem van der Linde, Janny Meesters.